یادی که نیست....

1- یاد خدا موجب اطمینان و آرامش قلب است.

الا بذکر الله تطمئن القلوب ; (۶) آگاه باشید که با یاد خدا دلها آرامش مى‏یابند.» دلى که به یاد خداوند مشغول است هراس و حشت ‏بدان راه نمى‏ یابد و با اضطراب و تشویش سر و کار ندارد.

2-یاد خدا موجب فلاح و رستگارى است.

یا ایها الذین آمنوا اذا لقیتم فئه فاثبتوا و اذکروا الله کثیرا لعلکم تفلحون ; (۸) ای گروه مؤمنان! چون با دسته‏ هاى دشمن رو به رو شدید، پایدار باشید و خداى را بسیار یاد کنید.باشد که رستگار شوید.»

---------

خوب .....اینا رو که بلدی،هم عربی اش هم فارسی اش میتونی حتی چند خط هم دربارش بنویسی یاچندین دقیقه هم درموردش حرف بزنی .....ولی وقتی درجه درک وفهمت معلوم میشه که رفتی جایی و کارت گیره داره:

ناامید شدی...

دنبال ضامن میگردی...

حس پیداکردن یک آشنا رو داری...

هرلحظه به بی کسی خودت بیشتر پی میبری...

آخرش طرف رو حواله میدی به خدا...

ولی چرا نمیفهمی که همان اول وقت باید به امید همین خدا خارج بشی وهنگام معرفی ضامن، ربت رو آشنای خودت معرفی کنی...

اون وقت حتی اگر کارت راه نیافته لااقل شرمنده خدات نیستی.

بیادش باش،تورو خدا....